[Recycled] Holdap Holdap Holdap Ito!

Malamang marami sa atin ang at least naholdap na ng isang beses. Swerte kayo, kaso ako makailang ulit na. Di ko alam kung bakit ganun. Lagi ko ngang tinatanong ang mga kaibigan ko kung mukha ba akong rich kid kung pumorma (T-shirt na binili sa American Blvd dahil sale, lumang All-stars na sapatos at maong na pantalon) o mukha lang talaga akong madaling holdapin? Sagot nilang lahat ay yung pangalawa.

----

Pebrero 20, 2010

Sabado ng umaga, weekend na, araw na ng pahinga pagkatapos ng isang buong linggo na puro OT. Sabayan mo pa ng pay day, kaya nakapag-siopao kami ng katrabaho ko bago kami umuwi. Masaya kong sinalubong ang mainit na sikat ng araw ng alas otso ng umaga paglabas namin sa SM Annex. Tulad ng nakagawian, kwentuhan sa jeep ang eksena. Di ko alam, pero kampante na ako magkwento sa kanya hindi tulad ng dati. Walang tatawa, pero medyo nalungkot ako nung oras na para sya e bumaba.

Pero tama na ang rainbow and butterflies! Bad trip ako ngayon! Ampotaah!

Nakasakay ako sa jeep pauwi sa amin. Dahil sa stress na naipon ko (na mas malaki pa ata sa sinahod ko) at sa pagod eh halos makatulog na ako sa jeep. Umaga naman at marami kami kaya hindi ko alintanang maka-idlip man lang sa jeep. Pakiramdam ko e nasa duyan ako at inuugoy kaya lalo akong inantok kahit na ang totoo e parang nakikipagkarera si manong driver kay Vin Diesel at Paul Walker sa The Fast and The Furious. ZzZzZzz... Konting konti na lang ay makikipag-make out na sakin si Rhian Ramos sa panigip ko. Feel na feel ko yung kamay nya na humihipo sa kanang hita ko... ooohh Rhian Ramos... ohhh...

OH MAY GAHD! Naalimpungatan ako at sa pagkadismaya ko, hindi pala si Rhian Ramos ang pasimpleng sumusundot sa hita ko kundi si kuya manong na katabi ko. Meron syang malaking bag na nakapatong sa hita nya na halos na nakatakip na rin sa kanang hita ko at ramdam kong dahan-dahan nyang sinusundot yung coin purse ko sa bulsa. Hindi ako kinabahan, hindi ako nag-panic at lalong hindi ako nag-hysterical. Pasimple lang akong nag-unat at sadya kong kinapa yung bulsa ko para na rin ipaalam sa kanya na nabisto ko na sya. Tumalima naman sya at umayos, ako naman e umurong papalayo sa kanya at umarteng parang walang nangyari. Pikit na lang ulit baka balikan ako ni Rhian Ramos at baka sa pagbabalik nya e kasama si Arci Muñoz.

Pero ano to!?!

Crush ba ako ni manong?!? Heto na naman sya at nakatabi sakin ilang minuto lang ang lumipas. Sa pagkakataong iyon e pinagpipilitan na nyang makuha yung nasa bulsa ko. Dun na nagpanting ang tenga ko, tinabig ko na yung kamay nya. Pero dahil siguro sa nakita nyang para akong itik na may sakit at ang katawan nya ay halos 3 beses ang lapad sakin, imbes na mapahiya ay binulungan nya ako ng holdap. Dun ko na binuksan yung bag ko... para kumuha ng ballpen. Kitang kita ko kung pano sya nag-react sa ginawa ko. Ang akala nya siguro e masisindak nya ako, hindi nya alam e malaki ang galit ko sa mga holdaper at nanggigigil ako kapag nakakakita ako ng isa. Pinaglaruan ko yung ballpen sa kamay ko at pina-ikot-ikot. Dun na sya medyo lumayo sakin at halatang nag-alangan ng konti. Medyo humarap ako sa kanya at tumingin ng diretso sa driver, hindi ko sya direktang tinitingnan pero nakikita ko ang mukha nya. Ang sama ng tingin nya sakin at alam ko balak na nya akong banatan. Handa na ako para dun at kung magkakagulo man e wala na akong pakialam. Pagod ako, inaantok at ambaba ng sahod. Sa totoo lang nanginginig na ako nun hindi dahil sa takot o kaba kundi sa pagpipigil. Mahina nyang sinabi sakin,"Ano? Manananaksak ka?!" Hindi ko sya sinagot basta tumingin lang ako ng diretso kung saan sakop sya ng paningin ko para alam ko kung ano ang gagawin nya. Binuksan nya yung mga bulsa ng bag nya na parang may hinahanap. Patalim? Baril? Four Finger? O ballpen din siguro hahahahaha! Pero wala syang nakita, malas nya lang. Sinubukan kong kumanta para mapakalma ang sarili dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at masaksak ko sya, baka makasuhan pa ako, atleast kung sya ang unang gagalaw e pwede kong sabihin na self-defense yung ginawa ko kung magkaloko-loko. Eto pa ang masarap, yung pagkanta ko na yun e parang lalong nagpa-badtrip sa kanya. Maya-maya pa ay bumaba na sya ng jeep. Ang alam ko e malayo pa ang bababaan nya dahil nakita ko pa syang magbayad kanina. Ilag syang bumaba ng sasakyan habang ako naman e patuloy sa pagkanta. Bad trip si manong... bad trip din ako... Rhian bumalik ka huhuhuhuhu!

Pero kung tutuusin e pwede akong mapahamak nun. Pano kung may patalim pala si manong o kaya baril? Sapat bang kapalit ng kaligtasan ko yung P209.75 na nasa coin purse ko? Naisip ko na rin yun nang mga sandaling yun. Nung sabihan akong holdap ni manong e pwede ko namang ibigay ang coin purse ko. Wala naman dun yung sinahod ko kaya okey lang. Mukha lang yung maraming laman dahil sa barya, tiket sa bus, resibo sa mcdo at yung puso naming 3...

Sa totoo nyan, kung hindi lang yan nakalagay sa coin purse ko e nung una palang na naramdaman ko na dinudukutan ako ay pinaubaya ko na yung coin purse ko. Pero hindi lamang simpleng sing-sing na puso at silver necklace ang mga yan. Mahalaga sakin ang mga yun dahil bigay sa akin yun ng dalawang taong mahalaga sa akin. Yung pusong sing-sing ay parte talaga ng isang buong sing-sing o puzzle ring. Tatlong parte: dalawang kamay na magka-daum-palad at yung puso ay nasa gitna. Yung kwintas naman ay regalo nila sakin nung huli kong kaarawan. Dun ko lang napagtanto, may mga bagay pala akong kaya kong ibuwis ang sarili kong kaligatasan wag lang mawala sakin. Alam ko, naiinis sila sakin dahil hindi ko sinusuot yung sing-sing eh "Hello!", hugis puso kaya yun, mapagkalaman pa akong bading. Tas binilhan nila ako ng kwintas para gawing pendant na lang yung sing-sing, ganun pa rin, hindi ko pa rin sinusuot aheheheh dahil tulad ng isang kayamanan, dapat nakatago yun kasama ng pera kong tagpi-piso, tiket at resibo.

Para dun sa dalawang taong yun, wag kayo mag-alala, hindi ko 'to bibitawan o iwawala. Remember? Ako yung puso nating tatlo :)